Als jouw hart eindelijk zijn échte thuis gevonden heeft.
Heb je a.u.b. eventjes 5 minuten de tijd om dit te lezen? En ja, ik heb de tijd geklokt 🙂

Natuurlijk trouw je niet, of ga je samenwonen met die intentie op een dag weer uit elkaar te gaan.
Je begint vol blijdschap, dromen en goede moed aan de relatie.
Vaak is het in het begin ook leuk en mooi samen.
Maar als twee mensen eigenlijk niet goed bij elkaar passen, dan weten ze dat al intuïtief, voordat ze die stap zetten. Maar duwen vervolgens dit gevoel angstig weg.
Na een paar jaar weten ze meestal zo zeker dat hun voorgevoel waarheid was, en wat dan?
Ik ken best  een groot aantal mensen van heel dichtbij die zichzelf, en hun partner, zichtbaar voor de ‘gek’ houden en heel erg uitgeput raken van de relatie waar ze nu in zitten.

Voor diegenen die nu, in deze levensfase zijn aangekomen;
Denk jij ook al een tijd na over een echtscheiding? Is er zelfs al eerder over gesproken met elkaar of met een goede vriend? Voel je al een tijd lang niet meer de pure, warme liefde voor je huidige partner? Is het veranderd in een ‘broer zus relatie’, of meer een soort van vriendschappelijk gevoel? Is er steeds maar weer gebekvecht en geruzie, machtsstrijd, afstand en spanning tussen jullie? Telkens hetzelfde kringetje waarin jullie om elkaar heen blijven draaien? Zo vaak al een ‘nieuwe start’ gemaakt? Misschien een aantrekken en afstoten?

Dwalen je gedachten, gevoelens, je wensen, dromen en je hart eigenlijk al een tijd lang af naar het fantseren over het inrichten van je eigen huis? Of zelfs ook naar een ander toe? En probeer je ook dat angstvallig te verbergen en weg te duwen, afgesloten van je omgeving en jezelf, de koker blik op?
Geef het dan nu eerst maar gerust heel eerlijk aan jezelf toe. Dit houdt je echt zo niet vol. Het maakt je ziek. En voor wie doe je het eigenlijk, voor wie blijf je in deze relatie? Je partner is jouw bezit niet. En jij bent niet je partners bezit. Het zal je enorm veel opluchting geven, het gewoon heel eerlijk toe te geven.

Het is niet zozeer dat jij en je partner uit elkaar zijn gegroeid. Want wees eerlijk, dat zat nooit echt goed weet je nu, na al die jaren samen. Maar het is meer, dat jij dichter naar jezelf toe bent gegroeid. Je bent veranderd. Volwassen en wakker geworden. Je kent jezelf nu beter dan ooit en dus past er nu een heel ander type partner bij jou. Meestal ben je pas echt ‘volwassen’ +/- rond je 35e levensjaar. Zo is het natuurlijke verloop van de geestelijke ontwikkeling.

Pak je verantwoordelijkheid naar je eigen geluk op. Vertel het daarna rustig aan je partner. Of schrijf het eerst in een brief. Ontken je emoties niet, sta achter jezelf. Eerlijkheid duurt het langst en vrijheid voor alles.

Houdt er wel goed rekening mee dat je hoogstwaarschijnlijk dán pas, het ware gezicht van je partner te zien krijgt. Schrik daar niet van terug. De ware intenties van die ander naar jou toe, laten zich vaak pas volledig zien, tijdens het afscheid nemen. Als je huidige partner het beste met jou voorheeft, zul je dat ook merken. Dan wordt er waardig en respectvol afscheid van jou genomen. Verdrietig ja, maar gemeen, hard, vals en venijnig, nee. Maar vriendschappelijk afscheid nemen komt, helaas, erg weinig voor, weet ik.

Zeg gelijk tegen jezelf, dat je met een gerust hart en een schoon geweten mág scheiden. Want het gegeven: ‘Tot de dood ons scheidt’, is zo immens slecht voor de mens en zo een grote onwaarheid!
Het mag nu direct veranderen in: ‘Wij blijven bij elkaar tot ons karma uitgewerkt is’. Trouwens, de Goddelijke wet zegt: ‘Alles is 1, alles is onlosmakelijk aan elkaar verbonden.’

Dan geldt de regel die ze zo graag gebruiken tijdens een kerkelijk huwelijk ook niet, die zegt: ‘Alles wat God heeft verbonden zal geen mens kunnen scheiden.’ Deze wetten en regels zijn bedacht en opgelegd door mensen, Kerk en Staat, de grote machthebbers van toen. Dit Volledig tegen alle natuurwetten in! Macht en aanzien, daar draait het om bij hen.

Zie maar eens wat ze al eeuwen doen, met o.a. het seksueel misbruiken van kinderen en ‘ondergeschikten’. En maar de schijn ophouden en ons proberen te verblinden met al het blinkende klatergoud.
Als een relatie, het karma, de levenslessen tussen twee partners doorlopen is, dan is een relatie klaar en volledig GESLAAGD! Dit op tijd (h)erkennen is wijsheid en van levensbelang. Bewust zijn van wat echt gezond is, voor jou en je levenspartner.

Liefde kan er toch nog alleen maar zijn, als het ECHT IS?

Denk nu eens goed na waar je eigenlijk al die tijd, onnodig, mee bezig bent geweest.
Waar het écht om gaat bij beslissingen nemen en je belofte geven aan, is altijd dezelfde vraag:
Wat was jouw intentie op het moment dat jij die beslissing nam, om die belofte te geven? En let vooral goed op wíe je toen was! Jij bent niet meer die persoon van toen. Je bent veranderd en erg gegroeid, dat is je geboorterecht.
Als je toen met een zuivere, liefdevolle intentie beloofd hebt te blijven, dan was jouw belofte goed en waarheid.

Er is géén macht hoger dan jijzelf, geen macht is hoger dan jouw eigen GEWETEN.
Stel je niet op alsof iets of iemand anders, je partner, de baas is in jouw leven.
Gedraag je niet alsof je een slachtoffer bent van je partner, want dat ben je niet.
Blijf je je wel als slachtoffer opstellen dan zal je partner daar bewust of onbewust
misbruik van blijven maken. Manipulatie volgt. Want jij geeft de ruimte daar steeds voor. Je vraagt er steeds om . . .

Je bent ook niet geboren om je partner gelukkig te maken, dat moet diegene zelf doen. Je bent geboren en samen met een partner, om geluk te delen dat is heel wat ánders. Vertrouw nu maar geheel op jezelf. Doe jezelf eer aan, respecteer jezelf.

Er staat geen mens boven of onder jou. Wij zijn elkaars gelijke.
Diegene dat nog niet begrijpt mag nog veel leren, in zijn eigen ruimte en tijd.

Het enige wat echt belangrijk is, is hoe JIJ over jezelf denkt. Je leeft volgens je eigen wetten en regels, anders wordt je ziek. Laat je partner, je familie, de buren en de rest toch gewoon roddelen en kletsen. Daar krijg je toch nooit de controle over. Die mensen die altijd maar zo bezig zijn met de ander, die hebben zichzelf nog lang niet ontmoet en willen dat ook niet. Dat weet je best.
Als ze zich toch gemeen opstellen naar jou toe, dan kun je ook gelijk duidelijk zien, dat ze nooit het beste met je voor hebben (gehad). Dat jouw ware geluk er bij hen, echt niet toe doet! Want anders zouden ze oprecht met je begaan zijn, en je misschien zelfs nog steunen, op weg naar een leven dat jou wel geluk geeft. Dit, aan al het Ego(ïsme) voorbij.

In je hart en ziel, daar zit jouw enige echte goede raadgever.
Die wijst jou altijd de juiste mensen en plaatsen aan, om je mee te verbinden.
Laat het nu toe, het is echt tijd. Je hebt jezelf nu lang genoeg ondermijnd en in de steek gelaten.

Het leven is kort.

Laat je hart nu maar eens écht thuiskomen!
© Liefs van Leila Amaryllis de Vries