Als je relatie echt op is en je mocht samen kinderen opvoeden, dan is bij elkaar blijven voor de kinderen, geen gezonde optie.
Juist voor jullie kinderen kun je het beste uit elkaar gaan. Kinderen lijden enorm onder de spanningen, de boosheid en het verdriet van hun ouders.

Je kan niets voor hen verborgen houden. Kinderen staan nog zo dicht bij de waarheid. Zij kennen hun ouders vaak veel beter dan dat de ouder zichzelf kent.

Als je je ware gevoelens onderdrukt naar hen toe, en het zelfs verdraait, dan maak je ze flink in de war. Want het kind voelt altijd de waarheid aan en jij zegt vervolgens doodleuk dat het niet klopt wat het voelt.

Zo zorg je zelfs dat je kind afleert om naar zijn eigen intuïtie, lees eigen waarheid, te luisteren.

Je maakt het kind onzeker. En zo maak je ze dus een prooi van angsten en onzekere gevoelens en gedachten. Zie het als een vorm van ‘beschadiging’. Sterker nog, ze gaan de relatie van hun ouders heel vaak kopiëren in hun volwassen leven, met alle nare gevolgen van dien. Dat komt omdat ze niet beter weten want ze hebben nooit anders gezien. Projecteer jouw angsten en wensen nooit op je kinderen alsjeblieft.

Stop zo snel als mogelijk met het belasten en het ‘beschadigen’ van je kinderen.

Later zullen zij je dankbaar zijn. Zodra ze oud genoeg zijn om te beseffen wat voor groot cadeau je hen hebt gegeven, rust, balans, ruimte, blijheid en vrijheid. Onbetaalbaar toch?

Jullie zijn volwassen, de kinderen zijn puur afhankelijk van al jullie daden en emoties.

Leer hen liever hoe ze van zichzelf dienen te houden. Hoe ze moeten kiezen voor zichzelf als die dag komt dat die keuze ook voor hen zo nodig is. Laat het juiste voorbeeld maar aan hen zien.

Stuur die al die nare angsten en onbruikbare gedachten eens weg. Ga nu eindelijk eens gelukkig leven. Het leven gaat zo snel voorbij, verspil je kostbare tijd hier niet meer.

Want voor je het weet, kun je misschien niet eens meer grote stappen zetten.

Geef jezelf en de ander zijn vrijheid terug.

Kinderen willen hun ouders zo immens graag gelukkig zien. En daar cijferen zij zich, veelal onbewust, totaal voor weg. Voel maar eens je eigen pijnen die je nu nog bij je draagt en jou gedachten en gedrag aansturen, m.b.t. je ouders. . .

En als papa en mama dan allebei in hun eigen huis gaan wonen vinden ze dat oké. Zelfs de nieuwe partner van mama of papa doet er niet veel toe. Want een kind richt zich puur en alleen op zijn eigen ouders. Mochten ze in het begin van de scheiding even wat hulp en ondersteuning nodig hebben? Zorg dan voor een goede kinderpsycholoog, met als aanvulling een energetisch therapeut.  Maar besef wel goed dat als jij als ouder, de scheiding rustig en gestructureerd laat verlopen, zij bijna geen onrust zullen ervaren. Kinderen varen namelijk in het begin puur op de emotie van hun ouders mee. Met andere woorden, als jij rustig, standvastig, duidelijk en vol vertrouwen bent, zijn zij dat ook.