Ik ben zelf slachtoffer geweest van incest en seksueel misbruik. Vanuit die ervaring wil ik graag helpen om het taboe te doorbreken wat dit heftige onderwerp nog steeds met zich meebrengt. Mijn doel is om lotgenoten te helpen, om hen de belangrijke stap te laten zetten om hulp in te roepen en te beginnen met het helen van de pijn. Valse schaamte voelen over wat je is overkomen is onnodig. Pijn en verdriet doet het. Zelf noem ik het altijd ; “ De hel op aarde “.

Op internet is er veel te lezen over deze onderwerpen en informatie beschikbaar.

Ik zou zeer uitvoerig kunnen vertellen over mijn ervaringen en alle gevolgen daarvan. Ik kies er echter voor om het beknopt te doen. Beknopt om mijn familie hun privéleven te beschermen.

Vanaf mijn allervroegste jeugd heb ik geleden onder de negatieve energie en verwerpelijke handelingen van een pedoseksueel. Vanaf mijn 7de jaar heeft ook een vriend van de familie zich aan mij vergrepen. Hij heeft mij tot aan mijn 12e jaar aangerand.

Alle jaren kon ik over deze verschrikkelijke ervaringen niet praten. Ik moest het geheim houden, vol schaamte, verdriet, pijn en onvoorstelbare angst. Toen ik 16 jaar oud was, heb ik uiteindelijk alles een keer kunnen vertellen. Op mijn 17e ben ik zelf professionele hulp in gaan roepen. Op latere leeftijd heb ik te maken gekregen met vijf heftige aanrandingen. Mede vanuit de sociale horizon,- lees schoonfamilie. Voor mij was het leven lange tijd geen leven maar overleven in de meest pure vorm en vechten tegen allerlei demonen.

Al deze gebeurtenissen hebben hun diepe sporen nagelaten. Want, naast diepe schaamte en oververmoeidheid, heb ik met PTSS, nachtmerries, zelfondermijning, burn-out, concentratieproblemen, leerproblemen, depressieve (suïcidale) gedachten, frustraties en faalangst moeten worstelen. On top off twee maal een postnatale depressie en afkeer van mijn lichaam.

Door mijn vechtlust, innerlijk kracht, familie, vrienden en het inroepen van professionele hulp, tob ik alleen nog maar met een beperkte mate van lichamelijke energie en soms heel nare nachtmerries.

Ik hoop dat mijn lotgenoten, na het lezen van dit blog, alsjeblieft de keuze willen maken om de moed te hebben en de kracht te vinden om uit deze zwarte emotionele gevangenis te stappen en hulp te gaan zoeken. Stap naar je huisarts, zoek online hulp, vertel je ervaringen en voel geen schaamte, geen angst. Dit is de eerste stap naar een nieuw licht. Een nieuw begin en vrij leven. De bedoeling van leven is elkaar steunen en liefhebben. Niemand komt totaal los van de innerlijke pijnen die incest en seksueel misbruik met zich meebrengen. Maar wat ik zeker weet is dat ook JIJ een vorm kan vinden om er mee om te gaan en gelukkig en vrij verder te leven.

Mocht je nu vermoeden dat er iemand in je omgeving deze nare ervaring heeft meegemaakt (of nog ervaart) en er onder gebukt gaat. Reik je hand uit, probeer tot een gesprek te komen, neem je tijd om te luisteren en help degene om samen deskundige hulp in te roepen.

Voel je de behoefte om met mij te spreken over dit onderwerp of anders, dan ben je meer dan welkom in mijn praktijk.

Heel veel liefs en succes van Leila  ©

Foto: campaign against child abuse